Lief huis van mij. Ik wil je bedanken voor de 15 mooie jaren dat ik in je mocht wonen. Ik hoop dat we hier nog heel lang gelukkig mogen zijn en dat je mij de geborgenheid, bescherming en liefde blijft geven zoals ik die van je heb mogen ervaren.
Toen ik naar je ging kijken was ik het niet de bedoeling dat ik je ging kopen. Ik wilde weten wat voor huizen hier in de omgeving te koop stonden zodat ik wist wat ik een beetje zou kunnen verwachten voor welke prijs. Ik denk dat het april was toen ik de straat in reed, hoge bomen aan de zijkant van een parallel weg die net in bloei stonden, heel veel groen zag ik en een 70-er jaren flat aan de rechterkant. En daar op de 3de verdieping was jij.
Toen ik de galerij omhoog liep rook ik mijn opa die net 3 jaar geleden was overleden. Mijn opa had een hele specifieke geur van rook, kretek, zijn huid, en obat (kruidenolie die hij op zijn huid smeerde of bij zich had). En hij was dáár in de galerij, alsof hij naast me stond.
Je was mooi opgeknapt door de vorige eigenaar, licht, helder, ruim liet je je aan mij zien en ik was in één klap verliefd op je. Iedereen zei me dat ik niet te enthousiast moest doen als ik een bod wilde doen op een huis ‘daarmee pakken ze je’ maar dat kon me niet schelen. Ik wás enthousiast en dat liet ik weten. En dát was precies ook de reden waarom ik het huis mocht kopen, de vorige eigenaresse was ook verliefd op je en wilde het alleen maar kwijt aan iemand die jou ook zo kon waarderen als zij.
Je bent uit liefde naar mij toe gekomen.
De eerste dagen knuffelde ik je muren, streek ik met mijn handen over deurposten en kozijn en keek ik verliefd uit het raam. Je was van mij! Ik had nog nooit zoiets groots en fijns in mijn bezit gehad. Ik heb mij nog nooit zo veilig gevoeld. Zo trots.
In de jaren heb ik nog vaak dat gevoel gehad. Elke keer als ik een kamer omgooide, elke keer als ik meubels of inrichting veranderde, elke keer als er meer of minder mensen in huis woonden of logeerden. Iedereen die hier kwam zei ook altijd “dit huis voelt zo fijn, ik voel me zo op mijn gemak”. En dan zei ik altijd dat dit kwam door het huis & mijn opa die het beschermde. En misschien de overleden mensen die achter het huis begraven zijn. Vanuit mijn balkon aan de achterkant kijk ik namelijk op een klein beschut en oud begraafplaatsje waar ’s nachts wel eens kaarsjes branden op de graven. Ik heb mij vanaf het begin veilig gevoeld en altijd gezegd ‘ik ben in ieder geval nooit alleen’.
Mijn favoriete plek is op de bank aan de voorkant, mijn enorme raam is als een hele groot aquarium naar de buitenwereld. Ik vraag me wel eens af als ik naar buiten kijk of de vogels ook zo naar binnen gluren de kamers in. Ik heb er ontelbare zonondergangen gezien, onweer, volle maan, vuurwerk (ik kijk richting het centrum van Den Haag). Hoe vaak ik die grote zwerm kauwen kwetterend over heb zien vliegen, zoveel dat het zelfs heel even iets donkerder wordt, als een wolk die voor de zon trekt. Zó geweldig gezicht! De groene halsbandparkietjes die soms met hun vijftienen op de dunne takken van de boom recht voor mijn huis met zijn allen bij mij naar binnen keken als een soort angry birds, klein rond, fel groen.
Aan de achterkant heb ik een groot balkon waar ik van april tot soms oktober in de ochtend mijn koffie drink en de dag begroet. De warme zonnestralen, het kwetteren van de vogels om mij heen, de stilte, dát moment geeft mij intens geluk en kijk ik elke winter weer naar uit.
Aan de voorkant heb ik een klein balkon en zit ik als ik klaar ben met werk en ik heb geen tijd of zin om naar het strand te gaan of op een terras te zitten. Ik heb een ligstoel die precies in die ruimte past en met de deuren open zit ik heerlijk uit de wind. Het is er drukker want ik kijk uit op de doorgaande weg maar de zon is zó fijn en die schijnt daar tot hij ondergaat. Ook al zit ik de hele dag binnen voor werk, als er zon is kan ik altijd nog even genieten dat ze er is. Hoe vaak ik wel niet een dutje heb gedaan op mijn bed met de balkondeur open terwijl de zon precies daar naar binnen scheen.
Ik kan nog heel lang doorgaan. Je hebt ontelbare hoekjes, plekjes waar ik mij fijn voel. Ik kan dingen aan je veranderen en dan voelt het weer anders maar elke keer met die veiligheid, geborgenheid en liefde lief huis. Ik ben je eeuwig dankbaar dat je mijn veilig basis bent. Mijn plek waar ik mij terug kan trekken, waar ik mezelf mag zijn en waar ik tot rust kom. Dank je wel voor alles.
