Mailbox Horror

Een glosse foto met een zachtrose mailbox logo met een groen vinkje.

Eigenlijk is elke dag een vordering, elke dag sta ik op en maak ik wat van mijn dag. Goed, slecht, ziek, gezond, hormonaal, platzak, hongerig, verliefd, tevreden maakt niet uit. 100% slagingspercentage ook nog.

En toch heb ik altijd het gevoel gehad dat ik te weinig deed, niet genoeg, niet het juiste, verkeerde plek, verkeerde tijd, te laat, te vroeg of gewoon een combinatie van allemaal (die zijn het leukst, total mayhem). Dus nu leer ik blij te zijn met kleine vorderingen. Even stilstaan bij wat ik wél heb gedaan. Even als een goede moeder die blij is dat haar peuter het eten in haar mond heeft gestopt in plaats van over de tafel gesmeerd, goed zo Mylene, superknap van jou. Dat kan jij.  

Awel en nu zit ik thuis – buiten is het trouwens tropisch met 30 graden – mijn emails te doen. Het MOET NU, ik overzie het niet meer en het is nu zo erg dat ik mijn mailbox niet meer durft te openen omdat het zoveel is. De digitale versie van je post niet durven te openen (heb ik ook gehad). 

Het voelt als een horrorfilm of een Black Mirror aflevering met een digitaal demonisch wezen, wat groeit op angst en weerstand, hoe meer je uitstelt hoe groter en gevaarlijker hij wordt. Vermomd als vrolijke nieuwsbrief met dikke kortingen als je je aanmeld wint het terrein in je leven om, als je twee keer knippert met je ogen je te verzwelgen met een verstikkende emailbrij.

Ja dat dus. Ik had ooit een hotmail, toen ging ik over naar gmail. Die werd zo vol van alle nieuwsbrieven, spam, dat ik een nieuw emailadres aanmaakte voor alle ‘belangrijke mail’ inmiddels loopt die ook over, vaak met dezelfde nieuwsbrieven van de andere (ik weet niet hoe dat kan) én heb ik een zakelijk emailadres van mijn website, ook voor ‘alleen de allerbelangrijkste emails’ maar ja, we weten nu hoe dát gaat dus… en nee, ik ga geen nieuw emailadres maken want ik heb natuurlijk ook een supergeheim emailadres voor undercover activiteiten & speurwerk en mijn werk email (andere werk) en alles is ook op verschillende devices te zien, wat bij mij helemaaaaaal niet correspondeert of samenwerkt dus ik kan het allemaal niet meer overzien. 

En nu zeg je natuurlijk, maar Mylène je kan je gewoon afmelden voor nieuwsbrieven… ja, nee, ja, dat kan. Dat is ontzettend veel werk, aint nobody got time for that. ENNNN… ik heb het idee dat als ik me afmeld voor nieuwsbrieven er alleen maar méér worden. Ik heb het echt geprobeerd, heel lijst erbij alles. Het doet niks voor mijn mailbox.

Dus vandaag heb ik 600 mails verwijderd, mijn mailbox instellingen aangepast en nagekeken én nu heb ik alleen nog maar 2 mailboxen + die van werk-werk. En als ik nu een mail verwijder van mijn telefoon, gaat hij ook weg op mijn laptop (of waar dat ding dan ook op staat als ik op mijn laptop kijk). 

En dat, mijn beste, is voor mij al een hele win-win. Dus vandaag, voeg ik toe aan die 100% een plusje (of een groen vinkje) omdat ik, ondanks mijn angst, frustratie en weerstand voor deze klus, ik tóch weer stappen heb gemaakt naar een georganiseerd leven.

Ik voel mij zo volwassen nu, ben denk ik 10 cm langer.

Nu alleen nog iets verzinnen voor die nieuwsbrieven, tips iemand?

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Meer lezen?

Man in een stad met brandende panden op de achtergrond tijdens rellen.
adhd

Balans energie en ai planners

Leestijd: 10 minuten Vannacht rommelig geslapen, ik werd ’s nachts wakker en dacht dat het ochtend was. Hele onrustige dromen van een man met wie ik wilde daten of die ik leuk vond met vijf kinderen van twee moeders. Onze eerste ontmoeting was in ieder geval op een familiefeest waar ik zijn hele familie in

Read More »
Twee benen in de lucht met schoenen aan en bloemen er in.
compassie

Het is weer zover, het mooie proces van helen

Het is weer zover. Ik heb een zombie dag. Ergens ga ik denk ik toch over mijn grenzen. En het is ok, ik leer hier van en ik kan er nu ook beter mee omgaan maar het doet me gewoon ook beseffen dat ik er nog niet ben en dat ik beter naar mezelf moet

Read More »
Een strak diepblauwe zee met een kwal die naar beneden zwemt
Jonah Hill

Parel in je drol

Gisteren heb ik op Netflix de documentaire ‘Stutz’ gezien waarin hij zijn eigen therapeut interviewt en hoopt door de documentaire mensen een aantal tools mee te kunnen geven die hém (Jonah) heel erg hebben geholpen die zijn therapeut heeft verzonnen of heeft gebruikt tijdens hun sessies. Ik vond het een fijne ontroerende documentaire en ik

Read More »
Scroll naar boven