Leestijd: 4 minuten – 525 woorden
46 jaar en nog steeds als ik ergens in een (deel van een) woord, zin, naam of titel ergens anal of kont zie dan moet ik lachen.
Content. Kont.
Mijn website heb ik eindelijk aangepast, 300 jaar later en dan ook nog eens superminimaal. Als dat bestaat. Hoe heet een woord wat op zich al tegenstrijdig is? Misschien even vragen aan ChatGTP. Misschien het ook maar vragen om mijn kont-ent te schrijven. Hoe vaak denk ik er nou wel niet aan om weer te schrijven?
Herstellen van mijn depressie duurt veel (VEEL) langer dan ik wil(de). Ik heb nu dan toch wel echt dat ik niet meer somber ben en sinds dat mijn relatie uit is ook meer energie én langere momenten dat ik blij en gelukkig ben. Maar mijn hoofd is messed up joh.
Concentratie, mijn humeur gewoon een beetje vasthouden zou ook fijn zijn. Energie om weer naar buiten te gaan en mensen op te zoeken of dingen te ondernemen..
Ik houd mijzelf voor dat een depressie wel echt een aanslag is op je lijf, of beter gezegd. Je lijf zegt gewoon ‘Hey joh, het is nu wel genoeg geweest we sluiten de boel’ in mijn geval 29 jaar lang doorgaan, negeren van trauma, emoties, onderdrukken van alles wat maar een beetje lastig was. Daarnaast kreeg mijn lijf zo een emotionele optater dat mijn zorgvuldig ingerichte blackbox waar mijnt trauma in gefrot was als een hogedrukpan openschoot.
En weet je, inmiddels ben ik er blij om. Want trauma kan hele verrotte dingen doen als je het blijft onderdrukken. Dus ja, beter nu dan later. En zelfs nu denk ik, had ik het maar eerder gedaan. Maar ja, eerder was ik te druk met (toen succesvol) onderdrukken en ik dacht dat ik het allemaal onder controle had.
Dus ja, 2020 begon deze reis maar ik ben natuurlijk al 46 dus het begon daar ver vóór al. Misschien doe ik nog eens een overzichtje misschien niet. Misschien lees je me gewoon en vallen de stukjes vanzelf wel op z’n plek. En misschien ook niet.
Mijn doel voor 2023 is meer mezelf worden. Het jaar van de waarheid noem ik het, want ik zal, ga brutally honest naar mezelf worden. Niet meer anders voordoen dan ik ben zodat ik me veiliger voel rondom mensen. Niet meer mezelf kleiner maken, niet meer ja zeggen en nee bedoelen. Meer dingen doen voor mij in plaats voor een ander. Zonder mij schuldig te voelen, zonder excuses te maken, zonder ‘het goed te praten’. En tuurlijk is het niet de bedoeling dat ik mensen opzettelijk pijn ga doen of kwets. Maar als er een keus gemaakt moet worden, lief zijn voor mezelf óf lief zijn voor een ander dan kies ik de eerste.
Ik mag mijn ruimte pakken, ik mag dingen doen zoals ik het wil. Ik mag weird zijn. Ik mag dingen (meer) zeggen wat ik denk. Ik mag mensen niet leuk vinden en mij niet meer met ze bezig houden. Ik mag voor mezelf kiezen.
Dat wordt nog een hele klus…
Kont. Poep. Kak.
