Het is zo leuk om erachter te komen dat er woorden zijn voor dingen die je doet of hebt. Zo heet mijn interieur stijl ‘Eclectic’ wat gewoon een ander woord is voor verschillende stijlen en patronen door elkaar heen. De definitie van eclectisch is ‘als je het beste uitkiest’. Mijn auti brein vraagt dan wat is het beste? Hoe weet je wat het beste is. Het beste voor jou is niet het beste voor mij. Het beste van het beste bij elkaar pleuren is niet ‘een stijl’ dat is gewoon de meest random spullen bij elkaar; een antiek (en mega duur) schilderij en de beste luchtververser. De beste tv met de beste bank, maar een bank is weer een kwestie van smaak en sommige mensen vinden het beste de duurste maar het beste schoonmaakmiddel is weer niet het duurste. Voor mij is het beste gemak en comfort en voor een ander aesthetica en voor weer een ander zoveel mogelijk goud, glitter en woorden geprint op meubels. Snap je.
Een ander woord waar ik later achterkwam dat het bestond. Gaslighting. Gaslighting is een vorm van emotionele manipulatie om ervoor te zorgen dat je je zin krijgt of je beter voelt. Het komt er op neer dat je ervoor zorgt dat je de ander voor gek verklaart of ervoor zorgt dat hij of zij aan zichzelf gaat twijfelen. Ik ben ge-gaslight, als kind al. En daardoor later ook in mijn leven. Ik denk niet dat ze het door hadden. Ik denk sowieso niet dat mensen het vaak of altijd door hebben als ze zich toxic gedragen. Het is aangeleerd gedrag en soms vanuit een verdedigingsmechanisme om te overleven. Een copingsmechanisme.
Ik ben aan het ratelen. Ik wilde eigenlijk een heel blij verhaal schrijven over mijn huis. De aannemer heeft vandaag het stucwerk afgemaakt van twee kamers en het ziet er zo ontzettend mooi uit. Ik wilde gladde muren en ze zijn superglad en strak afgewerkt. Hagelwit en het vraagt om een kleurtje.
Mijn ‘eclectische smaak’ en behoefte aan kleur in mijn leven wil nu een behang met tropische bloemen en vogels en drie verschillende kleuren op de muren. Ik zie een muur vol met fotolijstjes maar ook een 3 bij 2 meter whiteboard van melkglas. Ik wil van boven tot onder een wand vol boeken en planten, mijn huis heeft een verhoogd plafon and i love it, ik wil van die lambrizering op mijn plafond zodat het lijkt alsof ik op een grachtengordel woon.
Ik wil kleine miniatuur dieren overal door mijn huis verstoppen. Ik heb al een beer die in een soort half open terrarium staat met een Ficus Retusa (bonsaiboom), een gorilla die ergens in een pot met een bananenplant staat en laatst was ik in blijdorp geweest en daar heb ik een penguin gehaald.
Ik wil ruimte voor mijn puzzels, lego en schilderwerken. En ik zag vandaag iets heel tofs, modelbouwpakketten van anime karakters en robots.
Mijn weirdo is out mensen. Ik heb mij al die jaren ingehouden omdat ik zo graag ‘normaal’ wilde zijn en/of mij mee laten slepen met de mensen die mij op dat moment na stonden (dan wilde ik op ze lijken). En dat is nu niet meer. Mijn trauma therapie en de wetenschap dat ik in het spectrum zit heeft ervoor gezorgd dat ik a) geen angst meer heb om mezelf te zijn b) ik juist omwille van mijn gezondheid me niet meer anders wil voordoen én meer mezelf wil zijn en c) ik kan mijzelf nu volledig omarmen.
Mijn weirdness is ok.
Dat heet eclectisch.
