Leestijd: 10 minuten
Vannacht rommelig geslapen, ik werd ’s nachts wakker en dacht dat het ochtend was. Hele onrustige dromen van een man met wie ik wilde daten of die ik leuk vond met vijf kinderen van twee moeders. Onze eerste ontmoeting was in ieder geval op een familiefeest waar ik zijn hele familie in één keer ontmoette (dat was weird, de kinderen bleven maar komen). Mijn dochter was er ook bij maar die was vijf of zes jaar oud (ze is nu 22) en toen hij zich voorstelde gaf hij haar een flesje fris en deed een trucje om hem open te krijgen en dat ging mis waardoor Beau haar pols kapot draaide. Hij zei “dat komt wel goed” en ik pakte haar pols en die stond helemaal scheef en ik werd er helemaal misselijk van. Gelukkig was het een droom en kon ik de pols een beetje aanduwen en vasthouden en was het weer goed. Beau was enigszins verontwaardigd maar al gauw gingen we verder in de droom en we gingen allemaal naar een soort spookhuis/kunstroute in huizen. Die kerel die ik blijkbaar zo leuk vond was zo wit en vanilla als het maar zijn kan, lang blond, blauwe ogen, type ik breng mijn jongens zondag altijd naar de voetbal en ik woon in een vinex wijk en heb een lease auto. Zo één met een beige polo met een wit kraagje, blauwe spijkerbroek en als hij gek doet dan heeft hij sneakers aan. Zo één met zussen en een goede relatie met zijn moeder en die moeder is een keurig gekapt mevrouwtje met gelakte nagels en een parelketting en zo’n mond met roze lippenstift en kleine rimpeltjes. Die heel lief kan zijn voor de mensen waar ze van houdt en een feeks voor iedereen die haar in de weg staat en dat ook laat merken.
Anyway, ik ga niet vertellen wat er allemaal in de droom gebeurde maar was weinig vanilla en vinex zeg maar.
Half 7 werd ik uit mijzelf wakker. Sinds ik op hele regelmatige tijdstippen naar bed ga zijn er dus ook hele regelmatige tijdstippen dat ik wakker wordt en waaruit ik kan opmerken of ik wel of niet goed geslapen heb door de manier waarop ik wakker wordt. Ik was gisteren ‘laat’ naar bed, 12 uur. Uurtje later dan gepland. Nu heb ik daar nu niet perse direct last van dus ik denk dat dat misschien óók een goed tijdstip is als ik de rest van mijn leven in balans krijg. Maar vanmorgen werd ik heerlijk wakker, half 7 zonder moeite uit bed met een lichte kriebel in mijn buik van de dingen die ik vandaag allemaal ga doen en dat ik er zin in had. Dit heb ik nodig, dit voelt waar ik naar toe wil. En dit heb ik lang niet gehad.
Mayhem
Paar weken geleden, volgens mij is het gekomen toen ik uitviel omdat mijn menstruatie in de eerste instantie een maand oversloeg en toen driedubbel terugkwam waardoor ik niks meer kon. Die maand dat ze wegbleef had ik een soort ‘mist’ in mijn hoofd, ik weet niet of het kwam door de hormonen, pms of dat ik last had van wat ze noemen ‘adhd verlamming’ en gebeurt bijvoorbeeld als we een afspraak hebben midden op de dag. Uit angst om te laat te komen of het te vergeten oid dan kunnen we ervoor geen dingen doen waardoor we in hyperfocus komen, maar omdat we dat niet echt zelf uitkiezen en we soms door de simpelste dingen totaal de tijd vergeten zijn we een beetje aan het dralen en doen tot die afspraak maar eigenlijk zitten we in een soort verlamming. Ik probeer dan simpele taken die ik met bijvoorbeeld wekkers kan afbakenen, maar alsnog gevaarlijk want ik zet zo gedachteloos die wekker uit bij wijze van.
Anyway, doordat ik dus nu niet wist wanneer ik wél ongesteld ging worden zou het heel goed kunnen zijn dat ik zo’n adhd verlamming kreeg die misschien in combinatie van hormoon schommelingen, vermoeidheid, drukte verergerde. Dat was zo een negen weken geleden en begon met een soort van inzinking, man was ik labiel. Mijn therapeut gebeld, ik wilde extra hulp en had het gevoel dat ik verzoop.
Ik heb toen een weekje vrij genomen en dat hielp wel iets en was fijn, het was mooi weer, heel lief voor mezelf geweest en veel op mijn balkon in de zon gezeten. Daarna mezelf weer op orde proberen te krijgen. Mijn energie beter verdelen, op tijd naar bed, dagelijkse dingen oppakken, goed naar mezelf luisteren maar met wisselend tot weinig succes. Nog steeds het gevoel dat ik achter de feiten aanholde, al mijn energie ging op aan werk, na werk lag ik uitgeput op de bank totdat ik naar bed kon. Slapen, en weer verder. Ik kon niet eens nadenken over wát ik wilde eten en daardoor dus ook niet at. Het huishouden bleef liggen en dus in het weekend veel tijd kwijt aan slapen, opladen en de puinzooi opruimen wat alleen maar gedeeltelijk lukte. Tussendoor kwam mijn menstruatie één keer zó erg dat ik niks kon, niet eens lezen of Netflix kijken. 2,5 dag continu – dus ook ’s nachts – zulke krampen dat ik er duizelig van was en niks kon doen. Mij ook ziek moeten melden. En daarna uit schuldgevoel zo snel mogelijk wel weer werken, geen tijd genomen om mijzelf en mijn huis even op orde te maken. Of überhaupt even weer bij te komen.
De volgende maand wel gewoon zoals normaal ongesteld (THANK GOD), weinig pms en voor mij normale krampen (1,5 dag en dan ben ik nog nét in staat om bijvoorbeeld te eten en te bewegen en kan ik vanuit huis werken met kruik op schoot). Vorige week was ik wel weer even aan het eind van mijn latijn. Het lukte me gewoon niet om er uit te komen, overzicht te krijgen wat nou de beste stappen zijn om verder te gaan en om het allemaal een beetje beter te maken. Ik bedoel, ik kan nog wel 400 jaar als een kasplantje op de bank liggen totdat ik zo’n hoarder ben en ze me uit huis moeten takelen maar wie wil dat nou?
AI planner en therapie
Mijn psycholoog heb ik verteld hoe ik mij voelde en dat ik het niet meer wist. We hebben toen afgesproken dat ik gedurende de dag mijn energie beter ga verdelen. Alles gaat nu op aan werk, en ik ben thuis mijn dagplanning gaan doen. Wat een crime is aangezien mijn adhd dus wat nou planningen? We doen alles spur of the moment jaaaaaa….
Maar goed, het moet, het kost mij óók mentale energie om überhaupt te plannen, vertel mij maar hoe ik moet plannen als het plannen en overzicht hebben het probleem is. Soms denk ik echt dat bepaalde hacks zijn bedacht door mensen die het gewoon allemaal prima op een rijtje hebben.
Nou… het antwoord kwam uit het universum. Ai planners, dat is iets nieuws en kan nog een heel stuk verbeterd worden maar na 2 dagen googlen, drie apps geprobeerd (wilde de hoop al opgeven want duurt dus ook wel even voordat je alles er in hebt gezet) had ik er één gevonden die gekoppeld kan worden aan mijn gmail agenda. Je kan taken er in zetten en gewoontes (dingen die regelmatig terugkomen) en die worden door AI automatisch gepland. Ik ben wel echt super enthousiast, het werkt namelijk zo dat je prioritering kan geven aan je taken en gewoontes en je gewoon nog dingen in je agenda kan zetten, als je dan iets plant dan zet hij automatisch alles wat je moet doen in volgorden in je agenda zodat je precies elke dag kan zien wat je moet doen die dag. Je kan blokjes inplannen ‘to decompress’ wat ik dus nodig heb om in balans te komen. Mijn probleem is dat ik van 0 naar 100 ga of 100 moet en 0 kan doen. ADD. Ze noemen het attention deficit maar je kan beter spreken van een motivational deficit en die dexamfetamine doet maar zoveel hoor. Het is geen wondermiddel, als je niet wil krijg je niet ineens wél zin om iets te doen als je een pil neemt.
Anyway, nu heb ik dus blokken van focus van 2 uur met een kwartier tot een half uur ‘decompression’ en in ieder geval één keer per dag minimaal een uur yoga, trainen of mediteren en dat is even wennen want nu MOET ik dus als ik lekker in mijn hyperfocus zit mezelf dwingen om even te wandelen, bewegen, huishouden – iets waarbij ik beweeg, van mijn plek kom én mijn hersens niet gebruik (informatie tot mij neem). En dat is voor een ander misschien makkelijk, ik moet mij letterlijk soms losscheuren van mijn dingetje en dat voel ik bijna fysiek. Alles in de weerstand.
Maar…. Het helpt!
Ja, ik heb het gevoel dat ik minder doe, maar ik vraag me af of dat zo is want uiteindelijk crash ik niet meer in de avond. Ik ben nog steeds moe, maar ik voel wel dat ik meer bijkom en dat ik ook weer denk aan trainen (wat voor mij een teken is dat ik weer een beetje energie ‘over’ heb). Ik plan nu bijvoorbeeld ook een half uurtje huishouden en gisteren heb ik mijzelf opgenomen, ahdh’ers hebben baat bij body doubling, als er iemand in dezelfde ruimte is dan kunnen we ons beter focussen op de taak waar we ons mee bezig houden. Die camera aan was mijn vorm van extra paar ogen en het werkte.
Grenzen
Wat ik denk…. Is dat ik nu wel leer om mijn grenzen aan te geven en ik leer ‘te voelen’ wanneer ik overbelast raak. Maar ik zat 40 jaar in de overdrive. Continu. Dus nu merk ik dát ik in overdrive sta en dan zeg ik, dat is mijn grens. Maar nee. Dat is helemaal niet mijn grens, mijn grens ligt dáárvoor. Het is namelijk de bedoeling dat je energie overhoudt.
Mijn psycholoog had het over spoons van energie en ik had dit verhaal al eerder gehoord, maar was vergeten hoe het zat. Stel je slaapt 8 uur en je hebt twee uur nodig voor persoonlijke verzorging (’s ochtends en ’s avonds een uurtje, douchen, tanden poetsen etc). Dan heb je 14 actieve uren over en een aantal ‘spoons’ (lepels) met energie. Ik had er 8, schatte ik in. En die 8 gingen allemaal op aan werk, niks meer over, all tapped out.
Dus nu probeer ik die lepels te verdelen, zuiniger om te gaan met die spoons, werk beter verdelen want soms heb je voor bepaalde taken dikke eetlepels nodig en sommige taken een theelepeltje.
De sleutelwoord is vertragen, met eigenlijk alles waar ik mee bezig ben, mijn trauma verwerken, adhd/autisme kenmerken faciliteren, energie opbouwen, triggers… de basis is vertragen. Vertragen zorgt dat mijn nervus vagus tot rust komt, vertragen zorgt dat ik weer helder wordt, vertragen zorgt ervoor dat ik niet al mijn spoons spóntaan aan één ding uitgeef omdat ik daar nou eenmaal op dat moment mee bezig ben ik me laat meeslepen. Vertragen maakt dat ik betere keuzes maak en dat ik bewust kan zijn naar mijn daadwerkelijke behoeften.
En dus mijn grens beter leer bepalen, herkennen, aangeven of monitoren vóórdat ik overbelast raak. Dat ik energie overhoudt want je hebt ook lepels nodig om op te laden, om jezelf weer een level up te krijgen.
Level up? Nou dat werkt zo; de theorie is dat je verschillende energie niveaus hebt. Zeg dat 1 je topniveau is met max energie en je vijf levels hebt. En ik zit nu bijvoorbeeld op 4. En die niveaus zijn een soort van schalen van 1 tot 10 en soms zit je met je energie in de top van niveau 4 en daardoor kan je dus een level up! Vervolgens maak je een sprong naar niveau 3 maar daar kom je in de onderste laag te zitten van dat niveau want, het is een proces… met stapjes opbouwen en nooit lineair natuurlijk.
Dus ondanks dat je een sprong maakt die goed is voor jezelf, kan het voelen alsof je het verkeerde doet omdat je weer in een nieuw niveau zit, level up wel. Maar at the bottom.
Dat vond ik een mooie omdat ik me zo vaak voel, want het gaat in feite over de hele linie eigenlijk wél (heel) goed, maar voel ik me soms zwaar kut, vol hoofd, moe en leeg en soms echt wel even een week of paar weken.
Dus die ga ik ook onthouden. Level up +1
P.s. ik heb nog een laatste tip, die is wel heel persoonlijk dus ik vraag me af iemand anders er iets aan heeft maar ik heb een playlist met muziek die mij helpt, ik noem het manifestation songs en ik zet die nummers op en probeer dan écht naar de tekst te luisteren en zo kom ik op een leuke, fijne manier in het hier en nu tijdens decompressie als ik nog teveel IN mijn dingetje/hyperfocus zit.
